Klankschalen worden ook wel “Tibetaanse klankschalen” genoemd.
Eigenlijk is dit niet helemaal de goede benaming, omdat niet bekend is of de Tibetanen klankschalen gebruikten voor muzikale en of therapeutische doelen, of ze alleen in de tempel gebruikten als een soort kommetjes waarin ze voedsel en drank aan de goden offerden. De Tibetaanse monniken waren de eerste geweest die handelden in klankschalen. Ze waren immers door de Chinese invallers verdreven uit hun habitats en kloosters. Sommigen hadden schalen of andere kostbaarheden bij zich, die ze dan maar verkochten om in hun onderhoud te voorzien. Hieruit is naar alle waarschijnlijkheid de benaming Tibetaanse klankschalen voortgekomen. De schalen komen in het hele gebied in en rond en de Himalaya voor. De kleine schaaltjes werden en worden nog gebruikt als offerschaaltjes op de altaren in de tempels en de grotere schalen worden gebruikt om, met behulp van de tonen die in de schalen hoorbaar zijn, meester te worden over de klank. Op de natuurtonen van de schalen is heel goed te mediteren. De monniken konden door op een bepaalde klank te mediteren zichzelf in een trance toestand brengen. Ze leerden ook alle tonen onderscheiden die verborgen liggen in een klankkleur. Deze tonen hebben weer verbinding met de 7 chakra`s. De metalen die in de schalen zijn verwerkt hebben weer verbinding met planeten en de planeten hebben weer invloed op ons karakter. Ze leerden op deze manier ook de samenhangen te horen, ervaren en de wetmatigheden te ontdekken die omsloten ligt in klank, kleur, het menselijk lichaam, de planeetinvloeden etc. Alles heeft invloed op alles. Dat is wat ze leerden.
De schalen bestaan uit een aantal metalen. De een zegt vijf, de ander zeven en weer een ander heeft het over negen of twaalf metalen. Zelf houden wij het er maar op dat de schalen bestaan uit zeven of vaak minder metalen en wel : ijzer voor Mercurius (1e chakra), kwikzilver voor Venus (2e chakra), koper voor Mars (3e chakra, etc), Goud voor Jupiter, lood voor Saturnus, zilver voor Uranus en Platina voor Neptunus.
Zeven metalen
Er wordt al heel lang verteld dat klankschalen zeven metalen bevatten (goud, zilver, koper, kwik, tin, lood en ijzer), welke verband houden met de elementen. Iedereen neemt dit verhaal van elkaar over.
De enige kritische noot die je hierover hoort is van Hans de Back (klankschaaltherapeut, musicus en auteur).
Hij zegt in zijn boek: Ik heb aan diverse metaalgieters het verhaal over de samenstelling van klankschalen verteld en in alle gevallen was de reactie: bedenkelijk opgetrokken wenkbrauwen en werd er op sarcastische toon geinformeerd of die schalen duur waren en in welk sprookjesboek ik over die samenstelling gelezen had. Al die extra toevoegingen – behalve koper, tin, beetje fosfor en silicium – zouden niets aan de klank toevoegen. Vooral de toevoeging van kwik werd door de gieters zeer onwaarschijnlijk geacht. Omdat als er goud in de schaal verwerkt is, dit kwik het goud “opeet”.
Klankschalen die duidelijk in de gewenste vorm zijn geslagen, zijn niet uit zeven metalen vervaardigd, maar uit twee of drie. Als het metaal een legering zou zijn van zeven metalen zou er zoveel spanning in zitten, dat het niet met een hamer te bewerken is. Je zou na een klap een klankschaalpuzzel overhouden.
Uit: Klankschalenmassage van Hans de Back
De schalen werden meegegeven aan de monniken als ze een klooster intraden. Ze werden specifiek voor die ene monnik gefabriceerd. Dit ging vroeger vrij primitief. Er werd een metaal legering gemaakt, waarbij deze legering in een bepaalde alchemistische verhouding werden samengesteld. Daarbij werd rekening gehouden met het karakter van de monnik in spe en met de karaktereigenschappen die nog wat door ontwikkeld mochten worden. Als iemand wat meer vanuit zijn hart moest gaan leren leven werd er wat meer goud in de legering verwerkt. Goud hoort in het Himalayagebied bij het meer open stellen van het hart.